« rozdział 32

rozdziały

rozdział 34 »

Ks. Hioba, rozdział 33

1 Teraz więc, Hiobie, posłuchaj, proszę, mojej mowy i nadstaw uszu na wszystkie moje słowa.

2 Oto teraz otworzyłem swoje usta, a mój język będzie mówił pod podniebieniem.

3 Moje słowa pochodzą ze szczerości mego serca, a moje wargi wyraźnie wypowiedzą wiedzę.

4 Duch Boży stworzył mnie, tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie.

5 Jeśli możesz, odpowiedz mi; przygotuj się i stań przede mną.

6 Oto ja, według twoich słów, odpowiem ci za Boga, chociaż też jestem z błota ulepiony.

7 Oto mój strach nie zatrwoży cię, a moja ręka nie zaciąży na tobie.

8 Ty jednak powiedziałeś mi do uszu, słyszałem dźwięk twoich słów:

9 Jestem czysty, bez przestępstwa, jestem niewinny i nie ma we mnie nieprawości.

10 Oto on znajduje zarzuty przeciwko mnie i uważa mnie za swego wroga.

11 Zakuł moje nogi w dyby, a zważa na wszystkie moje ścieżki.

12 Otóż w tym nie jesteś sprawiedliwy. Powiem ci, że Bóg jest większy od człowieka.

13 Dlaczego z nim się spierasz? Przecież on nie tłumaczy się z żadnych swoich spraw.

14 Bóg bowiem mówi raz i drugi, ale człowiek tego nie dostrzega.

15 We śnie, w nocnym widzeniu, gdy twardy sen spada na ludzi, w czasie drzemki na łóżku;

16 Wtedy otwiera ucho ludzkie i pieczętuje ich pouczenie;

17 Aby odwieść człowieka od złego czynu i zabrać od niego pychę.

18 Powstrzymuje jego duszę od dołu, a jego życie chroni przed śmiercią od miecza.

19 Każe go też cierpieniem na jego łożu i bólem we wszystkich jego kościach;

20 Tak że jego życiu obrzydza chleb, a jego duszy przysmaki.

21 Jego ciało niszczeje nie do poznania, a wystają jego kości, które nie były widoczne.

22 Jego dusza zbliża się do grobu, a jego życie do niosących śmierć.

23 Jeśli będzie przy nim jakiś anioł, pośrednik, jeden z tysiąca, aby oznajmić człowiekowi jego powinność;

24 Wtedy zlituje się nad nim i powie: Wybaw go od zejścia do dołu, bo znalazłem okup.

25 I jego ciało odzyska dziecięcą świeżość, wróci do dni swojej młodości.

26 Będzie się modlił do Boga i on przyjmie go łaskawie, ujrzy jego oblicze z radością i przywróci człowiekowi jego sprawiedliwość;

27 Spojrzy na ludzi i jeśli ktoś powie: Zgrzeszyłem, wypaczyłem to, co prawe, i to nie było dla mnie korzystne;

28 On wybawi jego duszę od zejścia do dołu, a jego życie ujrzy światło.

29 Wszystko to czyni Bóg z człowiekiem kilkakrotnie;

30 Aby odwrócić jego duszę od dołu i aby był oświecony światłem żyjących.

31 Zważ na to, Hiobie, słuchaj mnie; milcz, a ja będę mówił.

32 Jeśli jednak masz coś do powiedzenia, odpowiedz mi; mów, bo chciałbym cię usprawiedliwić.

33 A jeśli nie, słuchaj mnie; milcz, a nauczę cię mądrości.